W proporcjach uznałbym, że ten film swym dramatyzmem przytłacza ten czarny humor, a sceneria intensyfikuje go. Film jest obrazem zdemoralizowanego życia współczesnego człowieka, ale...

[Matka w ciąży pije, bo sytuacja w której się znalazła ją przerasta i jest nią załamana: jest sama, chyba bez środków do życia i nie ma przy niej ojca dziecka, a lekarz postawił ją w sytuacji podjęcia wyboru - aborcja albo wysokie ryzyko urodzenia niepełnosprawnego dziecka i wiążące się z tym ogromne poświecenie się jego opiece.

Pastor jest świadomy (nie jest tak z jego stanem umysłowym jak przedstawia to lekarz) tego, że żeby resocjalizować - nawrócić swych "podopiecznych" musi niekonwencjonalnie się zachowywać. Paradoksalnie Adam - najcięższy przypadek - mu w tym pomaga.]

...przede wszystkim właściwie ten film jest o Bogu, powiedziałbym nawet że jest dziękczynieniem dla Niego - jest wręcz ewangeliczny w swym wyrazie! To film o wierze - silnej wierze pastora w Boga i człowieka, niezłomnym ukazywaniu jej mimo tragicznych doświadczeń jakie jego dotknęły i momentów załamania wskutek czynów Adama. Zło jest silne, ale blaknie w obliczu dobra i zawsze z nim przegrywa.

Obraz ukazuje jak człowiek stara się Boga wyprzeć z życia nieświadomie i świadomie, a On i tak w końcu dociera do nas i mamy happy end, kiedy Adam na końcu filmu zaczyna podśpiewywać - "how deep is your love...". :)

PS Niestety nie oglądałem od początku filmu, więc tym samym z wielką przyjemnością oglądnę go jeszcze raz.

Pastor patrząc na obraz Hitlera:
"- Przystojny człowiek. To twój ojciec?
- To Hitler.
- Nie, przecież Hitler miał brodę. Masz rację. Pomyliłem go z tym Rosjaninem." :D

w każdym filmie szukasz moralitetu?:> to tylko historiao ciekawych postaciach, która po prostu się zdarza.

W każdym filmie szukam odpowiedzi na pytanie: po co zrobiono ten film i jakie były intencje twórców. Oddzielam moje osobiste wrażenia od odpowiedzi na zimno na to pytanie.